دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 366
نمايش فراداده

906 . فلاح السائل ـ در پاسخ امام صادق عليه‏السلام به سؤال از معناى صدق ـ : صدق ، يعنى جز خدا را به جاى او برنگزينى ؛ چرا كه خداى متعال ، شما را برگزيده است . پس چون او تو را برگزيده ، تو هم او را برگزين و هوا و دنياى خودت را به جاى او مگزين .

1 / 2

كاملان در خدا دوستى

907 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : بارالها! دوستى‏ات را محبوب‏ترين چيزها برايم قرار ده ، ترس از خودت را ترس‏آورترين چيزها نزدم قرار ده و با شوق ديدارت ، نيازهاى دنيايى را از من بِبُر .

908 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : بارالها! دوستى تو و دوستى آن كه دوستت دارد و كردارى را كه مرا به دوستى‏ات مى‏رساند ، از تو درخواست مى‏كنم . بارالها! دوستى خودت را نزد من محبوب‏تر از خودم ، خانواده‏ام و آب خنك ، قرار ده .

909 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : اى مردم! كهن‏سال گشته‏ام ، استخوانم سست شده ، پيكرم فرو ريخته است و به من خبر مردنم را داده‏اند و مرگم نزديك شده و شوق ديدار پروردگارم در من ، شديد شده است .

910 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خداوند عز و جل ، نور چشمم را در نماز قرار داده است و همان گونه كه غذا را محبوب شخص گرسنه و آب را محبوب تشنه قرار داده ، نماز را محبوبم ساخته است ؛ حال آن كه هرگاه شخص گرسنه غذا بخورد ، سير مى‏شود و هرگاه آب بنوشد ، سيراب مى‏گردد ؛ امّا من از نماز ، سير نمى‏شوم .