1295 . امام صادق عليه‏السلام : امام سجاد عليه‏السلامدر كار عبادت ، بسيار مى‏كوشيد . روز را روزه‏دار بود و شب را شب‏زنده دار . اين كار به بدنش زيان زد . از اين‏رو به او گفتم : پدر ! اين پيوستگى و خستگى در عبادت ، تا كى و براى چيست ؟

فرمود : «بدين ترتيب ، با پروردگارم دوستى مى‏كنم ، تا مرا به خود ، نزديك سازد» .

1296 . المحجّة البيضاء ـ به نقل از عمر ـ : پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به مُصعَب بن عُمَير كه پيش مى‏آمد و پوستين گوسفندى بر خود پيچيده‏بود، نگريست و فرمود : «به اين مرد بنگريد كه خداوند ، قلبش را روشن ساخته است . او را ديده بودم كه كنار پدر و مادرش بود و آنان بهترين خوراك و نوشيدنى را به او مى‏خوراندند و مى‏نوشاندند؛ امّا محبّت خدا و پيامبرش او را به اين حالى كه مى‏بينيد ، درآورده است» .

ر . ك : ص 603 (محبوب شدن در ميان دوستان خدا) .

5 / 2

دوستى نيكى و نيكان

1297 . السنّة ابن ابى عاصم ـ به نقل از عبداللّه‏ بن مسعود ـ : نزد پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهبوديم كه سوارى آمد و مَركب خود را كنار پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نشاند و گفت : اى رسول خدا ! من از فاصله هفت [شب راه] به سويت آمده‏ام . بدنم را خسته كرده‏ام ، شب را به بيدارى و روز را به تشنگى گذرانده و مَركبم را خسته كرده‏ام تا از تو درباره دو خصلت كه خواب شبانه را از من ربوده است ، بپرسم .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهبه او فرمود : «نامت چيست ؟» .

گفت : زيدُ الخَيل (زيدِ اسبْ‏يار) .

فرمود: «تو زيد الخير (زيدِ نيكْ‏يار) هستى. بپرس كه چه بسا دشوارى‏اى كه درباره‏اش پرسش شده [و پاسخ گرفته شده ]است».

گفت: از تو درباره نشانه خداوند متعال در كسى كه او را مى‏خواهد و نشانه‏اش در آن كه او را نمى‏خواهد ، مى‏پرسم .

فرمود: «شب را چگونه به صبح آوردى؟».

گفت : در حالى به صبح آوردم كه نيكى را و هر كه آن را انجام دهد ، دوست دارم و اگر خودم آن را انجام دهم ، يقين به پاداشش دارم و اگر آن را از دست بدهم ، احساس علاقه به آن مى‏كنم .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهبه او فرمود : «هان ! اين همان نشانه خداوند است در كسى كه [خدا] او را مى‏خواهد ، و امّا نشانه‏اش در آن كه او را نمى‏خواهد ، اين است كه اگر تو را براى كارهاى ديگرى [جز نيكى ]مى‏خواست ، تو را براى آنها آماده مى‏كرد و باكش نبود كه در كجا تباه گردى!» .