1393 . رسول خدا صلىاللهعليهوآله : اى بهترين مقصود و خواسته ! اى بهترين دوست و محبوب ! اى آن كه به خواهانش پاسخ مىدهد ! اى آن كه دوستِ كسى است كه از او فرمان مىبرد ! و اى آن كه به دوستدارش نزديك است !
1394 . امام باقر عليهالسلام ـ در تفسير گفته خداوند متعال : «و پروردگارشان به آنان شرابى پاك نوشاند» ـ : از هر چيزى جز خدا پاكشان مىكند ؛ زيرا جز خدا چيزى نيست كه از آلودگىهاى هستى (ممكن) پاك باشد .
1395 . مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليهالسلام نسبت داده شده است ـ : مناجات عارفان ، بر سه اصل مىچرخد : بيم ، اميد و دوستى .
بيم، خود، زاده دانش است و اميد ، زاده يقين و دوستى ، زاده شناخت .
نشانِ بيم ، گريز است و نشانِ اميد ، جستجوست و نشانِ دوستى ، مقدّم داشتن محبوب بر جز اوست .
پس چون دانش در سينه پديدار شد ، شخصْ بيمناك مىشود و چون بيم درست گردد ، شخصْ گريزان مىگردد و چون بگريزد ، نجات مىيابد ... و چون دلش استوار گردد ، اميد مىبندد و چون شيرينى اميد را دريابد ، به جستجو برمىآيد و چون توفيق جستجويش دهند ، مىيابد . هرگاه روشنى شناخت بر دل بتابد ، نسيم دوستى مىوزد و چون نسيم دوستى بوزد ، شخص در سايهسار محبوب ، انس مىگيرد و محبوب را بر جز او رجحان مىنهد و با فرمانهايش همگام مىشود و از نافرمانىهايش دورى مىگزيند و چون كنار بساط انس با محبوب ، استقامت ورزد و فرمانهايش را به جاى آورد و از نافرمانى او بپرهيزد ، به روح مناجات ، دست مىيابد .
1396 . مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليهالسلام نسبت داده شده است ـ : دوستى خدا چون بر ضمير بندهاى بتابد ، او را از هر مشغوليتى مىپردازد (خالى مىكند) . هر يادى جز ياد خداوند متعال ، تاريكى است . شخص دوستدار ، ضميرش از همه مردم براى خدا خالصتر، سخنش راستتر، عهدش وفادارانهتر ، كردارش پاكتر، يادش پاكيزهتر و جانش بندهتر است . چون مناجات كند ، فرشتگان به او مباهات مىورزند و به ديدارش افتخار مىكنند . خداوند به سبب او ، سرزمينها را آباد مىكند ، و به سبب گراميداشت او ، بندگانش را گرامى مىدارد و به سبب حقّ او ، چون بندگان از او درخواستى كنند ، به آنان مىبخشد ، و به سبب رحمت بر او ، بلاها را از آنان برطرف مىكند . اگر خلق مىدانستند كه وى در نزد خداوند ، چه جايگاه و منزلتى دارد ، جز با خاكِ پاى او ، به خداوند عز و جلتقرّب نمىجستند .
ر . ك : ص 421 (ح 976) .