سخنى درباره آثار خدا دوستى - دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

سخنى درباره آثار خدا دوستى

پيش‏تر گفتيم كه محبّت خداوند سبحان، رمز موفّقيت در زندگى، كيمياى خودسازى و سازندگى و راهِ رسيدن به همه آمال و آرزوهاست ، ¹ همان‏گونه كه در دعاى عَرَفه آمده است:

ماذا وَجَدَ مَن فَقَدَكَ ومَا الَّذي فَقَدَ مَن وَجَدَكَ ؟ لَقَد خابَ مَن رَضِيَ دونَكَ بَدَلاً ؛ ²

چه چيز يافت آن كه تو را گم كرد؟ و چه چيز گم كرد آن كه تو را يافت؟ بى‏گمان ، نوميد شد هركه به جز تو رضا داد!

اينك با عنايت به متون اين فصل و برخى آيات و احاديث مرتبط با آن در فصول گذشته ، برجسته‏ترين و جامع‏ترين آثار و بركات محبّت خدا را در دو اثر، مى‏توان خلاصه كرد :

الف ـ بالاترين درجات توحيد

عشق و محبّت به خداوند متعال از يك‏سو ـ چنان‏كه قبلاً در «درآمد» اين بخش

1 -  ر . ك : ص 431 (تحقيقى درباره بنياد محبّت خدا) .

2 -  ر . ك : ص 379 ح 915 .