حديث - دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

(اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد ! از غير خودتان همرازى مگيريد كه از هيچ نابه‏كارى‏اى در حقّ شما كوتاهى نمى‏كنند و آرزو دارند كه در رنج بيفتيد . دشمنى از سخنانشان آشكار است و آنچه در سينه نهان مى‏دارند ، از آن [هم ]بزرگ‏تر است . در حقيقت ، ما نشانه‏ها را براى شما بيان كرديم ، اگر تعقّل كنيد . هان ! شما كسانى هستيد كه آنان را دوست داريد ، حال آن كه آنان شما را دوست ندارند و شما به همه اين كتاب ، ايمان داريد . هرگاه شما را ببينند ، مى‏گويند : «ايمان آورديم» و چون [با خود ]خلوت كنند ، از شدّت خشم بر شما ، سرانگشتان خود را مى‏گزند . بگو : به خشم خود بميريد كه خداوند ، به راز درون سينه‏ها داناست ).

(برخى از مردم ، در برابر خدا ، همتايانى [براى او ]برمى‏گزينند و آنها را چون دوستى خدا ، دوست مى‏دارند ؛ ولى آنان كه ايمان آورده‏اند ، خدا را بيشتر دوست مى‏دارند . كسانى كه ستم كرده‏اند ، اگر هنگامى كه عذاب را مشاهده مى‏كنند ، مى‏ديدند كه همه نيرو از آنِ خداست و خداوند ، سختْ‏كيفر است [ ، از ادامه ستم پيشگى باز مى‏ايستادند]).

(مؤمنان نبايد كافران را به جاى مؤمنان ، به دوستى بگيرند و هركه چنين كند ، با خداوند ، هيچ پيوندى ندارد ، مگر آن كه از آنان به نوعى بترسيد ؛ و خداوند ، شما را از [كيفر ]خودش برحذر مى‏دارد كه بازگشت به سوى اوست) .

حديث

692 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هركس به خدا و روز قيامتْ ايمان دارد ، با هيچ كافرى ، برادرى و با هيچ فاجرى(بدكارى) ، مصاحبت نكند . هركس با كافرى ، برادرى يا با فاجرى مصاحبت كند ، خود ، كافرى فاجر است .

693 . امام على عليه‏السلام : مبادا كه دشمنان خدا را دوست بدارى و يا دوستى‏ات را براى غير دوستان خدا ، خالص گردانى ؛ زيرا هركه مردمى را دوست بدارد ، با آنان محشور خواهد شد .

694 . امام على عليه‏السلام : با كافر ، دوستى و با جاهل ، مصاحبت مكنيد .

695 . الأمالى صدوق ـ به نقل‏از علاء بن فُضَيل، از امام صادق عليه‏السلام ـ : «هركس كافرى

را دوست بدارد ، با خدا دشمنى كرده است و هركه با كافرى دشمنى كند ، خدا را دوست داشته است» .

سپس فرمود : «دوستِ دشمن خدا ، دشمن خداست» .