حديث - دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

حديث

1 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : امّت من تا هنگامى كه يكديگر را دوست بدارند ، به يكديگر هديه دهند و امانتدارى كنند ، سعادتمند خواهند بود .

2 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : مؤمنْ هرگاه داراى چهار صفت گردد ، خداوند بدانها بهشت را بر او واجب مى‏گرداند : راستى در زبان ، بخشش در مال ، دوستى در دل ، و خيرخواهى در نهان و آشكار .

3 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هرگاه دو تن يكديگر را دوست بدارند ، آن كه ديگرى را بيشتر دوست مى‏دارد ، از دوستش برتر است .

4 . امام على عليه‏السلام : خداوند عز و جل ، اسلام را راهى با نشانه‏هاى روشنگر و نشانىِ درخشان قرار داد كه در آن ، دل‏ها با يكديگر خو مى‏گيرند و بر اساس آن ، برادرى برادرانْ شكل مى‏گيرد .

5 . امام باقر عليه‏السلام : بدان كه اُنس گرفتن [با مردم] ، كارى خدايى و دشمنى ، كارى شيطانى است .

6 . امام صادق عليه‏السلام : روح ايمان ، يكى است كه از نزد [ خداى] يگانه فرود آمده و در پيكرهاى گوناگونى جاى گرفته است. پس بر اساس آن ، خو گرفته مى‏شود و بدان ، دوستى‏ها پديد مى‏آيد .