معناى دوستى خدا - دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دوستی در قرآن و حدیث - نسخه متنی

محمد محمدی ری شهری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

معناى دوستى خدا

آنچه در اين فصل آمده ، به روشنى دلالت دارد كه عقايد ، اخلاق و اعمال شايسته ، موجب محبّت آفريدگار به آفريده خود مى‏گردد و از آن جا كه تغيير و تحوّل در ذات مقدّس خداوند متعالْ راه ندارد ، اين سؤال مطرح مى‏شود كه : معناى محبّت خدا نسبت به انسان چيست ؟

در پاسخ به اين سؤال ، برخى گفته‏اند :

مَحَبَّةُ اللّه‏ِ لِلعِبادِ إنعامُهُ عَلَيهِم وأن يُوَفِّقَهُم لِطاعَتِهِ ويَهدِيَهُم لِدينِهِ الَّذِي ارتَضاهُ ، وحُبُّ العِبادِ للّه‏ِِ أن يُطيعوهُ وَلا يَعصوهُ ؛ 1

محبّت خدا نسبت به بندگان، آن است كه به آنانْ نعمت مى‏بخشد و به فرمانبرى از خود، توفيقشان مى‏دهد و به دينى كه پسنديده اوست ، هدايتشان مى‏كند . دوستى بندگان نسبت به خداوند نيز آن است كه از او فرمانبرى كنند و نافرمانى‏اش نكنند .

1- مجمع البحرين : ج 1 ، ص 348 .

/ 731