لطفا منتظر باشید ...
معناى دوستى خدا
آنچه در اين فصل آمده ، به روشنى دلالت دارد كه عقايد ، اخلاق و اعمال شايسته ، موجب محبّت آفريدگار به آفريده خود مىگردد و از آن جا كه تغيير و تحوّل در ذات مقدّس خداوند متعالْ راه ندارد ، اين سؤال مطرح مىشود كه : معناى محبّت خدا نسبت به انسان چيست ؟ در پاسخ به اين سؤال ، برخى گفتهاند : مَحَبَّةُ اللّهِ لِلعِبادِ إنعامُهُ عَلَيهِم وأن يُوَفِّقَهُم لِطاعَتِهِ ويَهدِيَهُم لِدينِهِ الَّذِي ارتَضاهُ ، وحُبُّ العِبادِ للّهِِ أن يُطيعوهُ وَلا يَعصوهُ ؛ 1 محبّت خدا نسبت به بندگان، آن است كه به آنانْ نعمت مىبخشد و به فرمانبرى از خود، توفيقشان مىدهد و به دينى كه پسنديده اوست ، هدايتشان مىكند . دوستى بندگان نسبت به خداوند نيز آن است كه از او فرمانبرى كنند و نافرمانىاش نكنند .1- مجمع البحرين : ج 1 ، ص 348 .
