ج ـ عيبجويى - دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

ج ـ عيبجويى

327 . امام على عليه‏السلام : هركه عيب‏هاى نهانى را بكاود ، خداوند از دوستى دل‏ها محرومش مى‏كند .

328 . امام صادق عليه‏السلام : نهان مردم را مكاو ، كه بى‏دوست مى‏مانى .

329 . امام صادق عليه‏السلام ـ به ابو بصير ـ : اى ابو محمّد! از دينِ مردمان بازجويى مكن ، كه بى‏دوست مى‏مانى .

330 . امام صادق عليه‏السلام : هركه تنها با افراد بى‏عيب برادرى كند ، دوستانش اندك شوند .

331 . امام صادق عليه‏السلام : در دنيا جوياى چهار چيز مباش كه آنها را نخواهى يافت ، حال آن كه به آنها نيازمندى : عالمى كه علم خود را به كار بندد ، پس بى‏عالم مى‏مانى ؛ عملى پاك از رياكارى ، كه در اين صورت ، بى‏عمل مى‏مانى ؛ غذايى دور از شبهه [حُرمت] ، كه بى‏غذا مى‏مانى ؛ و دوستى بى‏عيب ، كه بى‏دوست مى‏مانى .

د ـ خرده‏گيرى

332 . امام على عليه‏السلام : هركه در كار برادرانش خرده‏گيرى كند ، دوستانش كم مى‏شوند.

333 . امام على عليه‏السلام : هركه بر دوستش خرده‏گيرى كند [و بخواهد مو را از ماست بكشد]، دوستى‏اش گسسته مى‏شود .

334 . امام على عليه‏السلام : آن كه بر اثر هر گناهى از برادرانش كناره‏گيرى كند ، دوستانش كم مى‏شوند .