ب ـ همدردى در خوشى و ناخوشى - دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دوستی در قرآن و حدیث - نسخه متنی

محمد محمدی ری شهری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

831 . الكافى ـ به نقل از حسن بن جَهْم ـ : به امام رضا عليه‏السلامگفتم : مرا از دعا فراموش مكن .

حضرت فرمود : «گمان مى‏كنى كه من فراموشت مى‏كنم ؟».

اندكى در خودم انديشيدم و با خود گفتم : او براى شيعيانش دعا مى‏كند و من نيز از شيعيانش هستم . آن‏گاه گفتم : نه ، فراموشم نمى‏كنى .

فرمود : «از كجا فهميدى ؟» .

گفتم : من از شيعيانت هستم و تو برايشان دعا مى‏كنى .

فرمود : «آيا متوجّه چيز ديگرى جز اين شدى ؟».

گفتم : نه .

فرمود : «هرگاه خواستى بدانى كه نزد من چه جايگاهى دارى ، ببين من نزدت چه جايگاهى دارم» .

832 . امام هادى عليه‏السلام ـ به متوكّل عبّاسى ـ : صفاى دوستى را از آن كه دوستى‏اش را برآشفتى ، مخواه . وفادارى از آن كه به او نيرنگ زدى ، مطلب ، و خيرخواهى را از آن كه بدگمانى‏ات را متوجّه او كردى ، مجو ؛ چرا كه دل ديگرى نسبت به تو ، همچون دل تو نسبت به اوست .

ر . ك : ص 89 (سازگارى جان‏ها)؛ ص 601 (معيارِ جايگاه بنده در نزد خدا) .

ب ـ همدردى در خوشى و ناخوشى

833 . امام على عليه‏السلام : راست‏ترينِ برادران در دوستى ، كسانى هستند كه در خوشى و ناخوشى با برادران خود [با جان و مال خويش] ، بيشتر همدردى مى‏كنند .

834 . امام على عليه‏السلام : در تنگنا و سختى ، دوستى راستين ، آشكار مى‏شود .

/ 731