فلسفه دشمنى براى خدا
سؤال مهمى كه اينجا ممكن است به ذهن برسد ، اين است كه اگر اسلامْ هوادار جامعه مبتنى بر محبّت است ، چرا پيروان خود را به دشمنى براى خدا تشويق مىكند و دشمنى براى خدا را مانند دوستى براى او واجب مىداند و آن را «استوارترين دستاويز ايمان» و «برترين عمل» 2 مىخواند ؟ علاوه بر اين ، چه ضرورتى دارد كه انسان ، به جاى دوستى با ديگران ، با آنان دشمنى كند؟ و اساسا دشمنى كردن با ديگران ، چه دردى از دردهاى اجتماع را درمان مىكند؟ و كدام مشكل را حل مىنمايد ؟ و در يك جمله : فلسفه دشمنى براى خدا چيست ؟1 - سوره زخرف ، آيه 67 . در اين باره ر . ك : ص 133 (آنچه دوستى را پايدار مىكند) . 2 - ر . ك : ص 661 (1 / 3 استوارترين دستاويز ايمان) .