3 / 5 - دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
1483 . حلية الأولياء ـ به نقل از اَنس ـ : شنيدم كه پيامبر صلىاللهعليهوآله به على بن ابى طالب عليهالسلاممىفرمود : «اى على ! بر شمار آشنايانِ با ايمان بيفزاى كه بسى شناختها در دنيا ، مايه بركت در آخرت است» .
در نتيجه ، على عليهالسلام مدّتى را به سر برد كه در آن ، هر كس را مىديد ، براى ذخيره آخرت به دوستى مىگرفت . پس از مدّتى ، نزد پيامبر خدا آمد و ايشان به او فرمود : «در باب فرمانم چه كردى ؟».
على عليهالسلامپاسخ داد : اى پيامبر خدا ! آنچه را فرمودى ، به جاى آوردم .
حضرت به او فرمود : «برو و آنان را بيازماى».
على عليهالسلامنيز [پس از آزمودنشان ]سرافكنده بازگشت. پيامبر صلىاللهعليهوآلهلبخندزنان به او فرمود : «اى على ! گمان نكنم كه جز فرزندان آخرت ، كسى با تو مانده باشد!» .
على عليهالسلامپاسخ داد : سوگند به آن كه تو را برانگيخت، همين طور است .
پس از آن ، پيامبر صلىاللهعليهوآله به او فرمود : « «دوستان در آن روز ، دشمن يكديگرند ، جز پرهيزگاران» . اى على ! به خودت بپرداز ، زبانت را نگه دار و در باب كسانى از اهل روزگارت كه با آنان معاشرت دارى ، بينديش ، تا ايمن بمانى و سود ببرى» .
ر . ك : ص 133 (آنچه دوستى را پايدار مىكند) .
3 / 5
شفاعت پيامبر خدا
1484 . رسول خدا صلىاللهعليهوآله : من از هنگام بعثتم تا روز قيامت ، شفيع هر آن دو تنى هستم كه در راه خدا با يكديگر ، دوستى و برادرى مىكنند .
1485 . دُرَر الأحاديث ـ به نقل از يحيى بن حسين ـ : برايمان گفتهاند كه پيامبر خدا مىفرمود : «من از هنگام بعثتم تا روز قيامت، شفيع هر دو برادرى هستم كه در راه خدا با يكديگر دوستى مىكنند».