882 . رسول خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند متعال مىفرمايد : هرگاه اشتغال به [ياد] من بر بندهام چيره گردد، خوشى و لذّتش را در يادكرد خودم قرار مىدهم . پس چون خوشى و لذّتش را در يادكردِ خودم قرار دادم ، با من عشق مىورزد و من با او عشق مىورزم. پس چون با من عشق ورزيد و من با او عشق ورزيدم ، حجاب ميان خود و او را برمىدارم و خود ، نشانههاى برابر چشمانش مىشوم . در نتيجه ، چون مردم دچار فراموشى و خطا شوند، او دچار فراموشى و خطا نمىگردد . آنان ، سخنشان سخن پيامبران است . آنان ، قهرمانان حقيقىاند . اين كسان هستند كه هرگاه بخواهم زمينيان را كيفر يا عذابى دهم ، به يادشان مىافتم و در نتيجه ، عذاب و كيفر را از زمينيان برطرف مىكنم . 883 . رسول خدا صلىاللهعليهوآله : برترينِ مردم ، كسى است كه عاشق عبادت گردد ، پس در آغوشش گيرد و با دلش دوستش بدارد و با پيكرش هماغوشش گردد و خود را وقف آن سازد ، و در نتيجه ، نسبت به دنيا چنان بى اعتنا گردد كه اهميّت ندهد كه در آسايش است يا سختى . 884 . امام باقر عليهالسلام : على عليهالسلامهمراه مردم از شهر خارج شد ، تا آن كه به يك ميلى يا دو ميلى كربلا رسيد . آنگاه از آنان جلو افتاد ، تا آن كه جايى را كه «مقدفان» ناميده مىشد ، طواف كرد و فرمود : «در اين جا ، دويست پيامبر و دويست سِبط (پيامبرزاده) كشته شدند كه همهشان شهيدند و اين جا ، محلّ فرو نشستن شتران و قتلگاههاى عاشقان شهيدى است كه نه پيش از آنان كسى بر آنان پيشى گرفتهاست و نه پساز آنانكسىبهمرتبت آنان خواهد رسيد» .