1445 . امام باقر عليهالسلام : مؤمن ، برادرِ تنىِ مؤمن است ؛ زيرا خداوند عز و جلمؤمنان را از سرشتِ بهشت آفريد و در كالبدهايشان ، از نسيم آن دميد . از اين رو ، آنان برادرِ تنىاند .
1446 . عدّة الداعى ـ به نقل از عبدالمؤمن انصارى ـ : نزد امام موسى بن جعفر عليهالسلامرفتم. محمّد بن عبداللّه جعفرى نزد ايشان بود. به او لبخندى زدم .
حضرت عليهالسلامفرمود: «آيا دوستش مىدارى ؟».
گفتم : آرى ؛ تنها براى خاطر شما دوستش مىدارم .
حضرت فرمود : «او ، برادرت است . مؤمن ، برادرِ تنىِ مؤمن است . ملعون است ، ملعون است كسى كه برادرش را متّهم سازد . ملعون است ، ملعون است كسى كه برادرش را فريب دهد. ملعون است ، ملعون است كسى كه خيرخواه برادرش نباشد . ملعون است ، ملعون است كسى كه [ديگرى را ]بر برادر [دينى] خويش مقدّم بدارد و او را محروم كند . ملعون است ، ملعون است كسى كه خود را از برادرش پنهان كند . ملعون است ، ملعون است كسى كه درباره برادرش غيبت كند» .
1447 . امام عسكرى عليهالسلام ـ از جمله آنچه به مردم قم و آوه نوشت ـ : خداوند با بخشش و مهربانى خود ، بر بندگانش منّت گذاشت و پيامبرش محمد صلىاللهعليهوآلهرا نويد دهنده و بيم دهنده فرستاد و شما را براى پذيرش دينش توفيق داد و به هدايت خود ، گرامى داشت ... نيّت ما همواره استوار و جانهايمان به انديشههاى پاك شما آرام است . خويشاوندىِ برقرار ميان ما و شما نيرومند است . اين [خويشاوندى] ، سفارشى است كه گذشتگان ما و گذشتگان شما بدان سفارش كردهاند و عهدى است كه با جوانان ما و پيران شما بسته شده است و به سبب حالت نزديك و خويشاوندى پيوستهاى كه خداوندْ ما را بر آن نگه داشته است ، همچنان بر اعتقادى كامل ، استوار است . عالمِ [معصوم] عليهالسلاممىفرمايد : «مؤمن ، برادرِ تنىِ مؤمن است» .