در بخش اوّل اين كتاب ، نشان داديم كه اسلام ، دين محبّت و جامعه مطلوب در اسلام ، جامعهاى مبتنى بر محبّت است ، و در بخش دوم ، توضيح داديم كه محبّت خدا ، اصلىترين پايه سازندگى فردى و اجتماعى و تكامل مادّى و معنوى انسان است .
مهمترين نكتهاى كه از جمعبندى و دقّت در آيات و احاديث بخش سوم مىتوان به دست آورد ، اين است كه دوستىِ براى خدا ، تنها راه رسيدن به جامعه آرمانى مبتنى بر محبّت است و جز از اين طريق ، عداوت و فساد و تباهى از زمين ريشهكن نخواهد شد و جامعه بشر ، به زندگى دلخواه نخواهد رسيد .
اگر دشمنىها و تباهىها را در سطح جهان با دقّت ريشهيابى كنيم ، به اين نقطه مىرسيم كه اساس همه فتنهها و فسادها ـ چنان كه قبلاً اشاره شد ـ خودخواهى است . جنگها ، خونريزىها ، جنايتها ، زشتىها و پليدىها و همه رذايل اخلاقى و عملى ، ريشه در خودخواهى انسان دارند 1 و اگر اين اصلىترين ريشه
ر . ك : ص 431 (تحقيقى در بنياد محبّت خدا) ، ص 439 (درمان دنيا دوستى) .