ترجمه تفسیر المیزان

بود، و وقتى روى دم خود مى‏نشست بلنديش تا يك ميل مى‏شد. و در بعضى «1» از روايات دارد كه وقتى دهن باز مى‏كرد يك لب خود را به زمين و لب ديگرش را بر بام قصر فرعون مى‏گذاشت.

و در بعضى «2» ديگر دارد وقتى بارگاه فرعون را بين دندانهايش جاى داد و بر مردم حمله برد، مردم براى فرار از آن چنان ازدحامى كردند كه بيست و پنج هزار نفر زير دست و پا تلف شدند. و نيز در پاره‏اى از روايات «3» دارد: طول قامت آن هشتاد ذراع بود. و در بعضى ديگر «4» دارد: جثه‏اش آن قدر بزرگ بود كه يك شهر را پر مى‏كرد. و در روايتى «5» دارد: فرعون از ديدن آن بقدرى وحشت كرد كه جامه خود را آلوده ساخت. و در بعضى «6» ديگر دارد: در آن روزى كه اين اژدها را ديد چهار صد بار خود را آلوده كرد. و در بعضى از آن «7» روايات است كه از آن ببعد تا چندى كه زنده بود به مرض اسهال دچار شده بود. و نيز در باره خصوصيات يد بيضاء آن حضرت در روايات «8» دارد كه وقتى دست خود را از گريبان بيرون مى‏كرد چنان نورى از دستش تابيدن مى‏گرفت كه بر نور آفتاب غلبه مى‏كرد.

و در روايتى «9» دارد: سحره هفتاد نفر بودند، و بر ششصد تا نهصد، و همچنين دوازده هزار نفر و پانزده هزار نفر و هفده هزار نفر و نوزده هزار نفر و سى و چند هزار نفر و هفتاد هزار نفر و هشتاد هزار نفر نيز رواياتى وارد شده.

و نيز «10» در روايات دارد كه اين ساحران علم سحر را از دو نفر مجوسى از اهل نينوا

(1) تفسير عياشى ج 2 ص 25 ح 64

(2) تفسير الدر المنثور ج 4 ص

292- تفسير قرطبى ج 7 ص

258- و تفسير ابو الفتوح رازى ج 5 ص 241

(3) مجمع البيان ج 4 ص 458

(4) تفسير قرطبى ج 7 ص 259

(5) تفسير ابو الفتوح رازى ج 5 ص 241 الكامل فى التاريخ ج 1 ص 181

(6) منهج الصادقين ج 4 ص 84

(7) تفسير جرجانى ج 3 ص 227

(8) تفسير قرطبى ج 7 ص 257 و الدر المنثور ج 3 ص 105 و تفسير ابو الفتوح رازى ج 5 ص 241 و الكامل فى التاريخ ج 1 ص 181

(9) الدر المنثور ج 3 ص 106 و تفسير قرطبى ج 7 ص 258 و تفسير ابو الفتوح رازى ج 5 ص 245 و منهج الصادقين ج 4 ص 82 تاريخ طبرى ج 1 ص 407 و 408 و الصافى ج 2 ص 69

(10) تفسير قرطبى ج 7 ص 258 و تفسير ابو الفتوح رازى ج 5 ص 245