فرمود: اين امت بر هفتاد و سه فرقه منشعب مىشود هفتاد و دو فرقه در آتش و يك فرقه در بهشت است، و آن فرقه همان كسانىاند كه خداى عز و جل در بارهشان فرمود:" وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ" و ايشان من و شيعيان منند. «1»
مؤلف: عياشى نيز نظير اين روايت را از زادان از على (ع) نقل كرده، ليكن در آخر آن به جاى" و ايشان من و شيعيان منند" دارد:" و ايشان بر حقند". و در تفسير آيه" وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ" روايتى در اين معنا از عياشى «2» از ابى الصهبان از على (ع) گذشت و همچنين روايتى نظير آن از الدر المنثور سيوطى به طرقى از آن حضرت. «3»
و در كافى به سند خود از سفيان بن سمط روايت كرده كه گفت: امام صادق (ع) فرمود: خداوند وقتى بخواهد به بندهاش خيرى برساند وقتى بندهاش گناهى مىكند به دنبال گناهش، ببلاء و ناملايمى دچارش مىسازد، تا استغفار بيادش بيندازد و وقتى بخواهد به بندهاش شرى برساند وقتى بندهاش گناهى كرد دنبال گناهش نعمتى به او مىرساند، تا بدين وسيله استغفار از يادش برود، و او هم چنان به گناه كارى خود ادامه دهد، و اين سخن خداست كه مىفرمايد:" سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ" و اين استدراج به نعمت دادن در وقت معصيت است. «4»
و نيز در همان كتاب به سند خود از سماعة بن مهران روايت كرده كه گفت از امام صادق (ع) پرسيدم معناى:" سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ" چيست؟ فرمود: اين در باره بندهايست كه گناهى مىكند و در اثر آن، نعمتهاى تازهاى به او رو مىآورد، و اين نعمتها او را از استغفار از آن گناهش باز مىدارد. «5»
مؤلف: كافى اين روايت را بهمين مضمون به سند خود از ابن رئاب از بعضى از اصحاب ما از امام صادق (ع) نقل كرده «6».
و نيز به سند خود از حسن صيقل روايت كرده كه گفت: از امام صادق (ع)
(1) تفسير برهان ج 2 ص 53 ح 9 (2) تفسير عياشى و تفسير برهان ج 2 ص 15 (3) تفسير عياشى ج 2 ص 43 ح 122 (4) الدر المنثور ج 3 ص 149 (5) كافى ج 2 ص 452 ح 1 (6) كافى ج 2 ص 452 ح 3