و نسبت بين زينت و مال نسبت" عموم من وجه" «1» است، زيرا بعضى از زينتها مال نيست و چيزى نيست كه مورد معامله قرار گيرد و در مقابل آن، مالى بدهند، مانند خوش صورتى و قامت موزون، و بعضى از مالها هم زينت نيست، مانند چهار پايان و اراضى، و بعضى از زينتها هم مال و هم زينت است، مانند زيور آلات. و اينكه در آيه شريفه بين زينت و مال مقابله شده و آن را در مقابل اين قرار داده به ما مىفهماند كه منظور از زينت تنها جهت زينت است، با قطع نظر از ماليت آن. و خلاصه كلام، منظورش چيزهايى از قبيل جواهرات و زيور آلات و جامه فاخر و اثاث تجملى و ساختمانهاى زيبا و امثال آن است.
" رَبَّنا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِكَ"- بعضى «2» از مفسرين گفتهاند: لام در جمله" ليضلوا" لام عاقبت است، و معناى آيه اينست كه" خدايا! تو به فرعون و فرعونيان زينت و اموال دادى، و نتيجه و عاقبتش اين شد كه بندگانت را از راهت گمراه كنند"، نه لام تعليل و يا به عبارتى لام غرض تا معنايش اين شود كه" تو به همين منظور مال و زينت به آنان دادهاى" چون ما با ادلهاى روشن مىدانيم كه خداى تعالى چنين كارى نمىكند، يعنى به غرض گمراهى بندگانش به دشمنانش مال و زينت نمىدهد، همانطور كه مىدانيم هيچ رسولى را مبعوث نمىكند به اينكه مردم را به ضلالت وادار كند، و نيز مىدانيم كه خداى تعالى از مردم ضلالت را نخواسته و به اين منظور مال دنيا به آنان نمىدهد.
(2) تفسير المنار، ج 11، ص 472.