و اينكه همنشين خود را بدون جهت و به كارهاى بيهوده آزار دهد. «1» و در همان كتاب است كه ابن مردويه از ابن عباس روايت كرده كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: حتى اگر كوهى بر كوهى بغى و ستم كند آن كوه كه ستم كرده از جاى كنده مىشود. «2»
و در تفسير برهان از ابن بابويه و او به سند خود از علاء بن عبد الكريم روايت كرده كه گفت: من از امام ابى جعفر (ع) شنيدم كه در باره جمله:
" وَ اللَّهُ يَدْعُوا إِلى دارِ السَّلامِ" فرمود: سلام همان خداى عز و جل است، و دار خدا و خانهاى كه براى اوليائش خلق كرده، بهشت است. «3»
و در همان كتاب از ابن شهر آشوب از على بن عبد اللَّه بن عباس از پدرش، و نيز از زيد بن على بن الحسين (ع) روايت آورده كه در معناى جمله:
" وَ اللَّهُ يَدْعُوا إِلى دارِ السَّلامِ" فرموده است: يعنى بهشت. و در معناى جمله:" وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ" فرموده:
يعنى ولايت على بن ابى طالب (ع). «4»
مؤلف: اين روايت بدان جهت كه سند اولش به رسول خدا (ص) و سند دومش به على بن الحسين (ع) منتهى نشده" موقوفه" است، و به فرضى هم كه بگوييم منظور ابن عباس نقل از رسول خدا (ص) و منظور زيد نقل از على بن الحسين (ع) بوده تازه يا از باب تطبيق كلى بر مصداق است و يا مىخواهد از باطن قرآن سخن بگويد. و در اين معنا روايات ديگرى نيز هست.
(3 و 4) تفسير برهان، ط. قم، ج 2، ص 183.