نمىافتد «1».
و مراد بندگان رحمان، از اينكه در دعاى خود در خواست مىكنند به اينكه همسران و ذريههايشان قرة عين ايشان باشد، اين است كه: موفق به طاعت خدا و اجتناب از معصيت او شوند و در نتيجه از عمل صالح آنان، چشم ايشان روشن گردد. و اين دعا مىرساند كه بندگان رحمان غير از اين، ديگر حاجتى ندارند. و نيز مىرساند كه بندگان رحمان اهل حقند و پيروى هواى نفس نمىكنند، (زيرا هر همسر و هر ذريهاى را دوست نمىدارند، بلكه آن همسر و ذريه را دوست مىدارند كه بنده خدا باشند).
" وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً"- يعنى ما را توفيق ده تا در راه انجام خيرات و به دست آوردن رحمتت از يكديگر سبقت گيريم، در نتيجه ديگران كه دوستدار تقوايند از ما بياموزند و ما را پيروى كنند، هم چنان كه قرآن كريم درباره ايشان فرموده:" فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ" «2» و نيز فرموده:" سابِقُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ" «3» و نيز فرموده:" وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ" «4».
و گويا مراد از دعاى مورد بحث، اين است كه: بندگان رحمان همه در صف واحدى باشند، مقدم بر صف ساير متقين. و به همين جهت كلمه" امام" را مفرد آورد و نفرمود:" و اجعلنا للمتقين ائمة".
بعضى «5» از مفسرين گفتهاند: مفرد آوردن كلمه مذكور از اين جهت بوده كه اين كلمه هم در يك نفر و هم در جمع، مفرد مىآيد. بعضى «6» ديگر گفتهاند: إمام در اينجا، جمع" آم" به معناى قاصد است، هم چنان كه كلمه" صيام" جمع صائم مىآيد و معناى آيه اين است كه: خدايا ما را قاصدين متقين قرار ده تا همواره ايشان را قصد كنيم، و به ايشان اقتدا نماييم، هم چنان كه اهل بيت (ع) آيه را" و اجعل لنا من المتقين اماما" قرائت كردهاند.
" أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً خالِدِينَ فِيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً" كلمه" غرفة" به طورى كه گفتهاند به معناى بنايى است كه بالاى بناى ديگر واقع
(1) مفردات راغب، ماده" قر". (2) پس بشتابيد به سوى خيرات. سوره بقره، آيه 148. (3) به سوى آمرزش پروردگارتان و بهشت بشتابيد. سوره حديد، آيه 21. (4) و پيشىگيرندگان، همان پيشى گيرندگان، مقربين درگاهند. سوره واقعه، آيه 11. (5 و 6) جامع لاحكام القرآن، ج 13، ص 83.