بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
طسم (1) تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ (2) لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلاَّ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (3) إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ (4)
وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمنِ مُحْدَثٍ إِلاَّ كانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (5) فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبؤُا ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (6) أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ (7) إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (8) وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (9)
به نام خداى رحمان و رحيم.
طسم. (1).
اين آيههاى كتاب روشن است (2).
گويا مىخواهى خويشتن را تلف كنى براى اينكه آنان ايمان نمىآورند (3).
اگر مىخواستيم از آسمان آيهاى به ايشان نازل مىكرديم كه گردنهايشان در مقابل آن خاضع شود مىتوانستيم (4).
پند تازهاى از خداى رحمان به سوى آنان نيامد مگر اينكه از آن روىگردان شدند (5).
به تكذيب پرداختهاند، به زودى خبرهاى چيزى كه آن را استهزا مىكردهاند به ايشان خواهد رسيد (6).
چرا به زمين نمىنگرند كه انواع گياهان خوب در آن روياندهايم (7).