ترجمه تفسیر المیزان

‌صفحه‌ى 229

روايت كرده كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: تعجب تمام تعجب از كسى است كه خانه حيات را تصديق دارد، ولى همه سعى و كوشش او براى خانه غرور است «1».

و در همان كتاب است كه: جويبر، از ضحاك، از ابن عباس، روايت كرد كه گفت: مشركين به رسول خدا (ص) گفتند: تنها مانع ما از اينكه به دين تو درآييم، اين است كه مى‏ترسيم مردم ما را بربايند، چون ما جمعيت كمى هستيم، و جمعيت اعراب از ما بيشتر است، وقتى بشنوند كه ما به دين تو درآمده‏ايم، ما را نابود مى‏كنند، چون ما براى آنان لقمه‏اى بيش نيستيم، خداى تعالى در پاسخ اين بهانه اين آيه را نازل كرد:

" أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنا حَرَماً آمِناً ..." «2».

و در تفسير قمى در ذيل آيه" وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ" گفته: در روايت ابى الجارود از ابى جعفر (ع) آمده كه فرمود: اين آيه در باره آل محمد (ص) و شيعيان ايشان است «3».

(1) الدر المنثور، ج 5، ص 149.

(2) الدر المنثور، ج 5، ص 150.

(3) تفسير قمى، ج 2، ص 151 (ط اسلامى).