ترجمه تفسیر المیزان

‌صفحه‌ى 317

رستم و اسفنديار و اكاسره، مردم هم قصه‏هاى او را گوش مى‏دادند و به آيات قرآن گوش فرا نمى‏دادند، (نقل از كلبى) «1».

مؤلف: اين معنا در الدر المنثور از بيهقى از ابن عباس نيز آمده، و بعيد نيست كه علت نزول همه سوره بوده باشد. هم چنان كه قبلا نيز بدان اشاره شد «2».

و در كتاب معانى الاخبار به سند خود از يحيى بن عباده، از امام صادق (ع) روايت كرده كه در معناى لهو الحديث فرمود: يكى از مصاديق آن غناست «3».

مؤلف: اين معنا در كافى هم به سند وى از مهران از امام صادق (ع) «4»، و نيز به سندش از وشاء از حضرت رضا (ع) «5»، و نيز به سندش از حسن بن هارون از آن جناب روايت شده است «6».

و در كافى به سند خود از محمد بن مسلم از امام باقر (ع) روايت آورده كه گفت: من از آن جناب شنيدم كه مى‏فرمود غنا از آن گناهانى است كه خدا وعده آتش به مرتكبش داده، آن گاه اين آيه را خواند:" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ" «7».

و نيز در همان كتاب به سند خود از ابى بصير روايت كرده كه گفت از امام باقر (ع) پرسيدم كسب زنان آوازخوان چطور است؟ فرمود: اگر مى‏خواند تا مردها دورش جمع شوند حرام است، و اگر براى عروسى‏ها دعوت مى‏شود عيبى ندارد، و اين كلام خدا است كه مى‏فرمايد:" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ" «8».

و در مجمع البيان گفته: ابو امامه از رسول خدا (ص) روايت كرده كه فرمود: آموختن غنا به زنان، و كنيز مغنيه را فروختن حلال نيست، و پول آن حرام است، و خدا در تصديق اين فتوى در كتاب خود نازل كرده كه:

(1) مجمع البيان، ج 8، ص 313.

(2) الدر المنثور، ج 5، ص 158.

(3) معانى الاخبار، ص 349، ح 1.

(4) كافى، ج 6، ص 431، ح 5.

(5) فروع كافى، ج 6، ص 432، ح 8.

(6) فروع كافى، ج 6، ص 433، ح 16.

(7) فروع كافى، ج 6، ص 431، ح 4.

(8) فروع كافى، ج 5، ص 119، ح 1.