مؤلف: اين معنا از ضحاك «1» و قتاده نيز نقل شده، و مفيد هم چنين معنايى در روضة الواعظين «2» در روايتى ضعيف نقل كرده. و سند اصلى اينكه خلقت موجودات در شش روز از ايام هفتگانه هفته تقسيم شده تورات و قرآن است و هر چند قرآن مكرر سخن از خلقت اشياء در شش روز گفته، و ليكن نفرموده اين شش روز از چه روزهايى است، آيا از روزهاى هفته است يا نه. و حتى اشارهاى هم به آن نكرده.
و اگر به خاطر داشته باشيد در آغاز تفسير اين سوره گفتيم كه:
بعضى از مفسرين، آيه" وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ ..." را مدنى دانستهاند، اينكه مىگوييم: عاملى كه ايشان را به اين نظريه وادار كرده همين روايات است كه پنداشتهاند بر حسب اين روايات، آيه شريفه پاسخ به يهود است (و يهوديان در مدينه بودند نه در مكه) ولى در آيه هيچ دلالتى نيست كه اگر مىخواهد كلام يهود را رد كند، در مدينه نازل شده باشد، براى اينكه در آيات مكى هم سخن از يهود به ميان آمده، هم چنان كه در سوره اعراف چنين است.
(1) الدر المنثور، ج 6، ص 110. (2) نور الثقلين، ج 5، ص 116، به نقل از روضة الواعظين.