او آنچه را كه در آسمانها و زمين است مىداند و نيز آنچه را كه شما پنهان كنيد و آنچه را آشكار سازيد مىداند و خدا داناى به درون دلها است (4).
مگر خبر آن كسانى كه قبل از اين كافر شدند به شما نرسيده كه چگونه در دنيا وبال كفر خود را چشيدند و در آخرت هم عذابى اليم دارند (5).
و اين بدان جهت بود كه همواره پيامبرانشان با آيات و معجزات روشن مىآمدند ولى آنها مىگفتند آيا يك فرد انسان، ما را هدايت كند؟ در نتيجه اين تكبر كافر شدند و از پذيرفتن حق اعراض نمودند خدا هم از آنان و از ايمان آوردنشان اظهار بىنيازى كرد و خدا بىنيازى ستوده است (6).
كسانى كه كافر شدند پنداشتند كه مبعوث نمىشوند، بگو چرا، به پروردگارم سوگند كه به طور قطع مبعوث مىشويد و بدانچه كه كردهايد خبرتان خواهند داد و اين براى خدا آسان است (7).
پس به خدا و رسول او و نورى كه ما نازل كردهايم ايمان بياوريد و خدا بدانچه مىكنيد با خبر است (8).
روزى كه شما را جمع مىكند براى" يوم الجمع"، آن روز روز تغابن است و كسى كه به خدا ايمان آورده عمل صالح كرده باشد خدا گناهانش را مىآمرزد و در جناتى داخلش مىكند كه از زير درختانش نهرها روان است و در آن جنات تا ابد جاودانه خواهد بود و اين خود رستگارى عظيمى است (9).
و كسانى كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند آنان اهل آتش و در آتش خالدند و چه سرانجامى است (10).
اين سوره از نظر سياق و نظم شبيه به سوره حديد است، و گويى خلاصهاى از آن است، و غرض سوره اين است كه مؤمنين را تشويق و تحريك كند به اينكه در راه خدا انفاق كنند، و غرض ديگرش اين است كه ناراحتىها و تاسفهايى كه در اثر هجوم مصائب در دلهاشان نشسته برطرف سازد، و نويد دهد كه اگر در راه ايمان به خدا و جهاد در راه او و انفاق در آن راه مشقاتى را متحمل مىشوند، همه به اذن خدا است.