ترجمه تفسیر المیزان

و در احتجاج از على بن الحسين (ع) روايتى طولانى آورده كه در ضمن آن فرمود:

من فرزند كسى هستم كه بلند مرتبه بود، و بلند مرتبه‏تر مى‏شد، تا آنجا كه از سدرة المنتهى گذشت و نسبت به خداى تعالى آن قدر نزديك شد كه بيش از دو قوس و بلكه كمتر فاصله نماند «1».

مؤلف

اين معنا در روايات ائمه اهل بيت (ع) بسيار آمده.

و در الدر المنثور است كه ابن منذر و ابن مردويه، از ابى سعيد خدرى روايت كرده‏اند كه گفت:

آن هنگام كه رسول خدا (ص) را شبانه به معراج بردند، آن قدر به پروردگارش نزديك شد كه فاصله نزديكى‏اش قاب دو قوس و بلكه نزديك‏تر شد، و آيا مى‏دانى كه قوس به" زه" آن چقدر نزديك است، بلكه از آن هم نزديك‏تر شد «2».

و نيز در همان كتاب است كه ابن ابى حاتم و طبرانى و ابن مردويه، از ابن عباس روايت كرده‏اند كه در تفسير آيه" ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى" فرمود:

منظور رسول خدا (ص) است كه به پروردگارش نزديك شد، و سپس سرازير گرديد «3».

و در مجمع البيان است كه انس در روايتى كه اوائل سندش ذكر نشده گفته است:

رسول خدا (ص) در ذيل آيه" قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‏" فرمود:

يعنى بقدر دو ذراع يا كمتر از دو ذراع «4».

و در تفسير قمى ذيل آيه" فَأَوْحى‏ إِلى‏ عَبْدِهِ ما أَوْحى‏" فرمود:

اين وحى، وحى رو در رو بود، (به اين معنا كه كسى بين خدا و آن جناب واسطه نبود) «5».

و در توحيد به سند خود از محمد بن فضيل روايت كرده كه گفت:

من از حضرت ابى الحسن (ع) پرسيدم:

آيا رسول خدا (ص) پروردگارش عز و جل را ديد؟ فرمود:

بله اما با قلب خود ديد، مگر كلام خداى عز و جل را نشنيدى كه مى‏فرمايد:

" ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى‏" پس به حكم اين آيه خدا را با چشم نديد، بلكه با قلب ديد «6».

(1) احتجاج، ج 2، ص 39.

(2 و 3) الدر المنثور، ج 6، ص 123.

(4) مجمع البيان، ج 9، ص 173.

(5) تفسير قمى، ج 2، ص 334.

(6) توحيد، ص 16، ح 17، ط تهران.