ولى خداى تعالى دستور داد بعد از آنكه در دار هجرت به زن و فرزند خود رسيدند از سوگند خود صرفنظر نموده، به بهترين وجهى با آنان برخورد نمايند، و صله رحم را رعايت كنند.
" وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ".
اين معنا در الدر المنثور هم از عدهاى از صاحبان كتب حديث از ابن عباس روايت شده «1».
و در الدر المنثور است كه ابن مردويه از عبادة بن صامت و عبد اللَّه بن ابى أوفى، از رسول خدا (ص) نقل كردهاند كه در تفسير جمله" إِنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ" فرمودهاند:
براى هر امتى، فتنهاى است، و فتنه امت من كه به وسيله آن آزمايش مىشوند مال است «2».
نظير اين روايت را نيز از ابن مردويه از كعب بن عياض از رسول خدا (ص) نقل كرده «3».
و باز در همان كتاب است كه ابن ابى شيبه، احمد، ابو داوود، ترمذى، نسايى، ابن ماجه، حاكم و ابن مردويه، همگى از بريد روايت كردهاند كه گفت:
رسول خدا (ص) مشغول خطابه بود كه حسن و حسين با پيراهنى قرمز وارد شدند، و (به طرف آن جناب) مىرفتند و مىافتادند رسول خدا (ص) از منبر پايين آمد و هر دو را بغل كرد يكى را به اين طرف و يكى را به آن طرف و به منبر بالا رفت، و سپس فرمود:
خداى تعالى درست فرموده:
" إِنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ"، من وقتى چشمم به اين دو پسر افتاد كه مىآيند و مىافتند، نتوانستم طاقت بياورم، و كلامم را قطع نكنم، بناچار براى گرفتن آن دو پايين آمدم «4».
اين روايت بىاشكال نيست، براى اينكه درست است كه اموال و اولاد فتنه است، اما نه حتى براى رسول خدا (ص)، كه سيد انبيا و سرآمد مخلصين و معصوم و مؤيد به روح القدس است.
(1 و 2 و 3 و 4) الدر المنثور، ج 6، ص 228.