اين آيه در باره قبيله ثقيف نازل شد، كه رسول خدا (ص) به ايشان دستور داد نماز بخوانند، و آنها گفتند" لا ننحنى" يعنى ما هرگز قامت خم نمىكنيم. البته در روايت به جاى كلمه" لا ننحنى"" لا نحنى" آمده. آن گاه گفتند قامت خم كردن ننگى است بر ما، پس رسول خدا (ص) فرمود: دينى هم كه ركوع و سجود نداشته باشد چيزى ندارد «1».
مؤلف: در انطباق اين قصه- كه حتما بايد بعد از هجرت و وجوب نماز واقع شده باشد- با آيه مورد بحث خفايى هست، و آن طور كه بايد روشن نيست.
و در تفسير قمى در باره آيه قبلى آمده كه وقتى به ايشان گفته مىشود: امام را دوست بداريد و ولايتش را بپذيريد، نمىپذيرند «2».
مؤلف: اين روايت هم از باب تطبيق كلى بر مصداق است، نه از باب تفسير.
(1) مجمع البيان، ج 10، ص 419. (2) تفسير قمى، ج 2، ص 401.