و در تفسير قمى در ذيل آيه" كَلَّا إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ" از معصوم نقل كرده كه فرمود: يعنى از نطفه و سپس علقه. و در معناى جمله" فَلا أُقْسِمُ" فرمود: يعنى" اقسم". و در معناى جمله" بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ" فرمود: يعنى مشرقهاى زمستانى، و مشرقهاى تابستانى، مغربهاى زمستانى و مغربهاى تابستانى «1».
و در كتاب معانى به سند خود از عبد اللَّه بن ابى حماد، و او بدون ذكر سندى كه تا امير المؤمنين برسد، از آن جناب روايت كرده كه فرمود: خورشيد سيصد و شصت مشرق و سيصد و شصت مغرب دارد، از آن نقطهاى كه امروز طلوع كرده ديگر طلوع نمىكند تا سال بعد در همان روز «2».
و در تفسير قمى در ذيل جمله" يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً" فرمود: يعنى از قبر.
و در معناى جمله" كَأَنَّهُمْ إِلى نُصُبٍ يُوفِضُونَ" فرمود: يعنى به طرف دعوت كنندگان مىروند و صدا مىزنند. و در معناى" تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ" فرمود: يعنى دچار ذلت مىشوند «3».
(1) تفسير قمى، ج 2، ص 386. (2) معانى الاخبار، ص 221. (3) تفسير قمى، ج 2، ص 387.