يك از آن كفار و منافقين با شيطان خود كه قرين اوست ازدواج مىكند «1».
مؤلف: ظاهرا از كلمه" يعنى تا آخر" روايت، جزو كلام راوى باشد.
و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم و ديلمى از ابى مريم روايت كردهاند كه رسول خدا (ص) در معناى آيه" إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ" فرمود:" در جهنم تكوير مىشود"، و در معناى آيه" وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ" نيز فرمود:" در جهنم منكدر مىشود"، و هر چيزى و كسى كه به جاى خداى تعالى پرستيده شود در جهنم خواهد بود، به جز عيسى بن مريم و مادرش كه معبود واقع شدند، ولى داخل جهنم نمىشوند، آنان نيز اگر به اين پرستش راضى مىبودند داخل جهنم مىشدند «2».
و در تفسير قمى در ذيل آيه" وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ" فرموده: منظور صحف اعمال است، و در معناى آيه" وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ" فرموده يعنى باطل شود «3».
و در الدر المنثور است كه ابن مردويه از نعمان بن بشير روايت كرده كه گفت: من از رسول خدا (ص) شنيدم كه در معناى آيه" وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ" مىفرمود: منظور هر دو نفرى است كه به شركت كارى خير و يا گناهى را انجام مىدهند، كه با هم داخل بهشت و يا آتش مىشوند «4».
(1) تفسير قمى، ج 2، ص 407. (2) الدر المنثور، ج 6، ص 318. (3) تفسير قمى، ج 2، ص 407. (4) الدر المنثور، ج 6، ص 319.