منظور چشمهاى است خاص مقربين كه جز از آن نمىنوشند (28).
امروز مجرمين همواره به كسانى كه ايمان آوردهاند مىخندند (29).
و وقتى به آنان برمىخورند با اشاره چشم به استهزاى ايشان مىپردازند (30).
و چون به همفكران خود مىرسند خوشحالانه برمىخورند (31).
و چون به مؤمنين برمىخورند به يكديگر مىگويند اينها گمراهانند (32).
و خداى تعالى اين مجرمين را نگهبان و مسئول مؤمنين نكرده (33).
و چون در دنيا چنين بودند امروز مؤمنين به كفار مىخندند (34).
و بر اريكههاى خود تكيه زده تماشا مىكنند (35).
ببينند آيا كفار در برابر كردههايشان چه جزايى مىبينند (36).
در اين آيات تا حدودى جلالت قدر ابرار، و عظمت مقام آنان نزد خداى تعالى، و خرمى زندگى در بهشتشان را بيان نموده، مىفرمايد: اين ابرار كه امروز مورد استهزاء و طعنه كفارند، به زودى به كفار خواهند خنديد، و عذابى را كه به ايشان مىرسد تماشا خواهند كرد.
" إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ" كلمه" نعيم" به معناى نعمت بسيار است، و اگر اين كلمه را نكره آورد خواست بفهماند عظمت آن شناختنى نيست. و معناى آيه اين است كه ابرار در نعمت بسيارى قرار دارند، كه آن نعمت در وصف نمىگنجد.
" عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ" كلمه" ارائك" جمع اريكه است، كه به معناى جايگاهى است كه در حجله يعنى اطاق مخصوص عروس درست مىكنند، و اينكه جمله" ينظرون" را مطلق آورد، و هيچ قيدى براى آن ذكر نكرد، خود مؤيد اين است كه مراد نظر كردنشان به مناظر زيبا و خرم بهشت و نعمتهاى دائمى موجود در آن است. ولى بعضى «1» گفتهاند: مراد نظر كردن به كيفر كفار است. ليكن اين گفتار درست نيست «2».
(1) مجمع البيان، ج 10، ص 457. (2) چون نظر كردن به كيفر كفار را در آيه" هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ..." صريحا بيان كرده،" مترجم".