روايات ديگرى نيز هست كه از محل وقوع اين داستان ساكت است.
و در تفسير قمى در ذيل آيه" بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ" آمده كه: لوح محفوظ دو طرف دارد، يك طرفش بر سمت راست عرش بر پيشانى اسرافيل است كه هر وقت خداى تعالى سخن از وحى مىكند لوح به پيشانى اسرافيل مىزند، و اسرافيل در لوح نظر مىكند، و آنچه را در لوح مىبيند به جبرئيل وحى مىكند «1».
و در الدر المنثور است كه ابو الشيخ و ابن مردويه از ابن عباس روايت كردهاند كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود خداى تعالى لوحى از در سفيد خلق كرد كه دو جلد آن از زبرجد سبز است، و خطوط آن از نور است كه روزى سيصد و شصت بار بدان توجه مىكند، و با آن لحظهها، زنده مىكند، مىميراند، خلق مىكند، رزق مىدهد، عزيز مىكند، ذليل مىسازد، و هر چه مىخواهد مىكند «2».
مؤلف: روايات در صفت لوح بسيار زياد و مختلف است كه در باره همه آنها بايد دانست كه جنبه تمثيل دارد، يعنى امور معنوى را با لسان مادى مجسم ساختهاند.
(1) تفسير قمى، ج 2، ص 415. (2) الدر المنثور، ج 6، ص 335.