و دوباره خزانش كرد و به صورت خاشاكى سياه در آورد (5).
از نظر حفظ قرآن دلواپس مباش اينقدر برايت مىخوانيم كه ديگر از يادش نبرى (6).
البته به اذن ما از ياد نبرى و گر نه هر چه را كه بخواهد از ياد خواهى برد كه خدا داناى به آشكار و نهان است (7).
و ما در سر هر دو راهى تو را به راه آسانتر دعوت، سوق مىدهيم و انتخاب آن را به فطرت پاكت الهام مىكنيم (8).
پس تو به كار تذكر دادنت بپرداز البته جايى كه تذكر مفيد باشد (9).
كه به زودى آنها كه از خدا مىترسند متذكر مىشوند (10).
ولى بدبختترين افراد از تذكر تو اعراض مىكنند (11).
بدبختهايى كه در آتش خواهند سوخت آتشى كه از آتش دنيا سوزندهتر است (12).
چون در آن مرگ و حياتى نيست (13).
محققا هر كس كه خود را تزكيه كند رستگار مىشود (14).
و هر وقت نام خدا را به ياد آورد بلافاصله به نماز بايستد (15).
ولى شما اى مردم! زندگى دنيا را بر آن رستگارى مقدم مىداريد (16).
با اينكه زندگى آخرت خير محض و فنا ناپذير است (17).
اين سفارشها در صحف قديم نيز بود (18).
يعنى صحف ابراهيم و موسى (19).
در اين آيات به توحيد خداى تعالى امر شده، توحيدى كه لايق به ساحت مقدس او باشد، و نيز به تنزيه ذات متعاليهاش از اينكه نام مقدسش با نامى ديگر ذكر شود، و يا چيزى كه بايد به او مستند شود بغير او نسبت دهند، مثلا كسى ديگر را در خلقت و تدبير و رزق شريك او بدانند، و به رسول خدا (ص) وعده تاييد مىدهد، تاييد به وسيله علم و حفظ، و نيز وعده مىدهد كه او را از آسانترين طريق و مناسبترين راه موفق به تبليغ و دعوت بفرمايد.
و سياق آيات اول سوره سياق آيات مكى است، و اما ذيل سوره يعنى از جمله" قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى ..." مورد ترديد است براى اينكه از طرق ائمه اهل بيت و همچنين از طرق اهل سنت