ترجمه تفسیر المیزان

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

جلد 20 -صفحه : 691/ 454
نمايش فراداده

و از چشمه‏اى فوق العاده داغ به آنها مى‏نوشانند (5).

طعامى جز از خار تهوع آور ضريع ندارند (6).

كه آنهم نه كسى را فربه مى‏كند و نه گرسنگى را دفع مى‏سازد (7).

چهره‏هايى ديگر در آن روز خرسند و با طراوتند (8).

پيداست كه از تلاش خود در دنيا راضيند (9).

آنان در باغى بلند هستند (10).

كه در آن هيچ سخن بيهوده نمى‏شنوند (11).

در آن چشمه‏اى روان است (12).

در آن تختهايى بلند مرتبه است (13).

و قدحهايى (كه در كنار اين چشمه‏ها) نهاده (14).

و بالش‏ها (و پشتيهاى) رديف شده (15).

و فرشهايى گسترده (16).

راستى اين منكرين خدا و قيامت چرا در باره شتر زير پاى خود نظر نمى‏كنند كه چسان خلق شده؟ (17).

و به آسمان كه چسان برافراشته شده؟ (18).

و به كوه‏ها كه چسان پاى بر جا و استوار شده؟ (19).

و به زمين كه چسان گسترده گشته؟ (20).

پس تو اى پيامبر ايشان را تذكر بده كه وظيفه تو تنها همين تذكر است (21).

و گرنه تو بر آنان تسلطى ندارى، تذكر را هم تنها به كسانى بده كه تذكر پذيرند (22).

نه آنها كه اعراض كرده و كفر ورزيدند (23).

كه خدا ايشان را به عذاب اكبر قيامت شكنجه خواهد كرد (24).آرى محققا به سوى ما مى‏آيند (25).

و حسابشان به عهده ما است (26).

بيان آيات‏

سوره غاشيه سوره انذار و بشارت است و" غاشيه" همان روز قيامت است كه بر مردم از هر سو احاطه پيدا مى‏كند و در اين سوره قيامت را با شرح حال مردم توصيف مى‏كند از اين‏