(113) سوره فلق مكى است و پنج آيه دارد (5)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ (2) وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ (3) وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِي الْعُقَدِ (4)
وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ (5)
به نام اللَّه كه بخشنده به همه و مهربان به خواص از بندگان است.
بگو پناه مىبرم به پروردگار صبحدم (1).
از شر هر چه كه او خلق كرده و داراى شر است (2).
و از شر شب وقتى كه با ظلمتش فرا مىرسد (3).
و از شر زنان جادوگر كه به گرهها مىدمند و افسون مىكنند (4).
و از شر حسودى كه بخواهد زهر حسد خود را بريزد (و عليه من دست بكار توطئه شود) (5).
در اين سوره به رسول گرامى خود دستور مىدهد كه از هر شر و از خصوص بعضى شرور به او پناه ببرد، و اين سوره به طورى كه از روايات وارده در شان نزولش بر مىآيد در مدينه نازل شده است «1».
(1) و اگر در آغاز گفته شد در مكه نازل شده به تبعيت قرآنهاى موجود بود." مترجم".