در دعا مي خوانيم " يا من سبقت رحمته غضبه " اي كسي كه رحمت و مهرت بر خشمت پيشي گرفت و چون خواستي رحمت كني غضب كردي و خشم گرفتي و الا اگر آن رحمت و مهر نبود غضب نيز نمي بود . مانند پدري كه بر فرزندش خشم مي گيرد چون او را دوست دارد و به آينده او علاقمند است . اگر خلافي را انجام دهد ناراحت مي شود و گاهي كتكش مي زند و حال اينكه 3 - مردمي كه دافعه دارند اما جاذبه ندارند ، دشمن سازند اما دوست ساز نيستند . اينها نيز افراد ناقصي هستند ، و اين دليل بر اينست كه فاقد خصائل مثبت انساني مي باشند زيرا اگر از خصائل
چه بسا رفتاري ناهنجارتر را از فرزندان و بچه هاي ديگران ببيند ولي هيچگونه احساسي را در مقابل ندارد . در مورد فرزندش خشمگين شد زيرا كه علاقه داشت ولي در مورد ديگران به خشم نيامد چون علاقه نبود . و از طرفي علاقه ها گاهي كاذب است يعني احساسي است