مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1069

باز جانم باز صد صورت تند صالح از يك دم كه آرد با شكوه دل همى گويد خموش و هوش دار غيرتش را هست صد حلم نهان نخوت شاهى گرفتش جاى پند كه كنم بار راى هامان مشورت مصطفى را راي زن صديق رب عرق جنسيت چنانش جذب كرد جنس سوى جنس صد پره پرد جنس سوى جنس صد پره پرد
زخم بر ناقه نه بر صالح زند صد چنان ناقه بزايد متن كوه ورنه درانيد غيرت پود و تار ورنه سوزيدى به يك دم صد جهان تا دل خود را ز بند پند كند كوست پشت ملك و قطب مقدرت راي زن بوجهل را شد بولهب كان نصيحتها به پيشش گشت سرد بر خيالش بندها را بر درد بر خيالش بندها را بر درد