مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1253

هين مكش هر مشترى را تو به دست زو نيابى سود و مايه گر خرد نيست او را خود بهاى نيم نعل حرص كورت كرد و محرومت كند هم چنانك اصحاب فيل و قوم لوط مشترى را صابران در يافتند آنك گردانيد رو زان مشترى ماند حسرت بر حريصان تا ابد ماند حسرت بر حريصان تا ابد
عشق بازى با دو معشوقه بدست نبودش خود قيمت عقل و خرد تو برو عرضه كنى ياقوت و لعل ديو هم چون خويش مرجومت كند كردشان مرجوم چون خود آن سخوط چون سوى هر مشترى نشتافتند بخت و اقبال و بقا شد زو برى هم چو حال اهل ضروان در حسد هم چو حال اهل ضروان در حسد