حكايت آن شخص كى از ترس خويشتن را در خانه اى انداخت رخها زرد چون زعفران لبها كبود چون نيل دست لرزان چون برگ درخت خداوند خانه پرسيد كى خيرست چه واقعه است گفت بيرون خر مي گيرند به سخره گفت مبارك خر مي گيرند تو خر نيستى چه مي ترسى گفت خر به جد مي گيرند تمييز برخاسته است امروز ترسم كى مرا خر گيرند