مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1350

چون دل آن آب زينها خاليست پس ترا باطن مصفا ناشده اى خرى ز استيزه ماند در خرى كى شناسى گر خيالى سر كند چون خيالى مي شود در زهد تن چون خيالى مي شود در زهد تن
ژس روها از برون در آب جست خانه پر از ديو و نسناس و دده كى ز ارواح مسيحى بو برى كز كدامين مكمنى سر بر كند تا خيالات از درونه روفتن تا خيالات از درونه روفتن