مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1587

هين كه مژوس است در امر اين گره از فقيرستت همه زر و حرير چون تو ننگى جفت آن مقبول روح گر نبودى نسبت تو زين سرا دادمى آن نوح را از تو خلاص ليك با خانه ى شهنشاه زمن رو دعا كن كه سگ اين موطنى رو دعا كن كه سگ اين موطنى
صدقه بخش خويش را صدقه بده هين غنى راده زكاتى اى فقير چون عيال كافر اندر عقد نوح پاره پاره كردمى اين دم ترا تا مشرف گشتمى من در قصاص اين چنين گستاخيى نايد ز من ورنه اكنون كردمى من كردنى ورنه اكنون كردمى من كردنى