مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 177
نمايش فراداده
 دفتر اول از كتاب مثنوى

نصحيت كردن زن مر شوى را كى سخن افزون از قدم و از مقام خود مگو لم تقولون ما لا تفعلون كى اين سخنها اگرچه راستست اين مقام توكل ترا نيست و اين سخن گفتن فوق مقام و معامله ى خود زيان دارد و كبر مقتا عند الله باشد

  • مرد افسون گر ز حرص كسب و كار مار گويد اى فسون گر هين و هين تو به نام حق فريبى مر مرا نام حقم بست نى آن راى تو نام حق بستاند از تو داد من يا به زخم من رگ جانت برد زن ازين گونه خشن گفتارها زن ازين گونه خشن گفتارها
  • در نيابد آن زمان افسون مار آن خود ديدى فسون من ببين تا كنى رسواى شور و شر مرا نام حق را دام كردى واى تو من به نام حق سپردم جان و تن يا كه همچون من به زندانت برد خواند بر شوى جوان طومارها خواند بر شوى جوان طومارها