مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 220

دشمن راهست خر مست علف گر ندانى ره هر آنچ خر بخواست شاوروهن و آنگه خالفوا با هوا و آرزو كم باش دوست اين هوا را نشكند اندر جهان اين هوا را نشكند اندر جهان
اى كه بس خر بنده را كرد او تلف ژس آن كن خود بود آن راه راست ان من لم يعصهن تالف چون يضلك عن سبيل الله اوست هيچ چيزى همچو سايه ى همرهان هيچ چيزى همچو سايه ى همرهان