مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 298

دزدكى از مارگيرى مار برد وا رهيد آن مارگير از زخم مار مارگيرش ديد پس بشناختش در دعا مي خواستى جانم ازو شكر حق را كان دعا مردود شد بس دعاها كان زيانست و هلاك بس دعاها كان زيانست و هلاك
ز ابلهى آن را غنيمت مي شمرد مار كشت آن دزد او را زار زار گفت از جان مار من پرداختش كش بيابم مار بستانم ازو من زيان پنداشتم آن سود شد وز كرم مي نشنود يزدان پاك وز كرم مي نشنود يزدان پاك