مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 363

پس جهان زايد جهانى ديگرى تا قيامت گر بگويم بشمرم اين سخنها خود بمعنى يا ربيست چون كند تقصير پس چون تن زند هست لبيكى كه نتوانى شنيد هست لبيكى كه نتوانى شنيد
اين حشر را وا نمايد محشرى من ز شرح اين قيامت قاصرم حرفها دام دم شيرين لبيست چونك لبيكش به يارب مي رسد ليك سر تا پاى بتوانى چشيد ليك سر تا پاى بتوانى چشيد