مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 899

ليك نادانسته آرم اين نفس از شما پنهان كشد كينه محق مرد دق باشد چو يخ هر لحظه كم هم چو كفتارى كه مي گيرندش و او هيچ پنهان خانه آن زن را نبود نه تنورى كه در آن پنهان شود هم چو عرصه ى پهن روز رستخيز گفت يزدان وصف اين جاى حرج گفت يزدان وصف اين جاى حرج
تا كه هر گوشى ننوشد اين جرس اندك اندك هم چو بيمارى دق ليك پندارد بهر دم بهترم غره ى آن گفت كين كفتار كو سمج و دهليز و ره بالا نبود نه جوالى كه حجاب آن شود نه گو و نه پشته نه جاى گريز بهر محشر لا ترى فيها عوج بهر محشر لا ترى فيها عوج