مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 986

بود شاهى بود او را بنده اى خرده هاى خدمتش بگذاشتى گفت شاهنشه جرااش كم كنيد عقل او كم بود و حرص او فزون عقل بودى گرد خود كردى طواف چون خرى پابسته تندد از خرى پس بگويد خر كه يك بندم بست پس بگويد خر كه يك بندم بست
مرده عقلى بود و شهوت زنده اى بد سگاليدى نكو پنداشتى ور بجنگد نامش از خط بر زنيد چون جرا كم ديد شد تند و حرون تا بديدى جرم خود گشتى معاف هر دو پايش بسته گردد بر سرى خود مدان كان دو ز فعل آن خسست خود مدان كان دو ز فعل آن خسست