مثنوی معنوی
جلال الدین محمد بلخی
نسخه متنی -صفحه : 1765/ 989
نمايش فراداده
دفتر چهارم از كتاب مثنوىدر تفسير اين آيت كى و اما الذين فى قلوبهم مرض فزادتهم رجسا و قوله يضل به كثيرا و يهدى به كثيرا
-
زانك استعداد تبديل و نبرد
باز حيوان را چو استعداد نيست
زو چو استعداد شد كان رهبرست
گر بلادر خورد او افيون شود
ماند يك قسم دگر اندر جهاد
روز و شب در جنگ و اندر كش مكش
روز و شب در جنگ و اندر كش مكش
-
بودش از پستى و آن را فوت كرد
عذر او اندر بهيمى روشنيست
هر غذايى كو خورد مغز خرست
سكته و بي عقليش افزون شود
نيم حيوان نيم حى با رشاد
كرده چاليش آخرش با اولش
كرده چاليش آخرش با اولش