امام پس از من است؛ كسى كه جايگاهش نزد من، همچون جايگاه هارون براى موسى عليه السلام است، جز آنكه پيامبرى پس از من نيست.
او ولىّ شما پس از خدا و پيامبر خداست و خداوند ـ تبارك و تعالى ـ آن را در آيهاى از كتابش بر من نازل كرد: «تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [نيز [مؤمنانى كه نماز مىخوانند و در حال ركوع، صدقه مىدهند» و على بن ابى طالب، نماز خوانْد و در ركوع، صدقه داد و در همه حال، قصدش خدا بود. 1
595.تاريخ دمشق ـ به نقل از عمر بن على بن ابى طالب، از پدرش ـ: اين آيه: «تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [نيز [مؤمنانى كه نماز مىخوانند و در حال ركوع، صدقه مىدهند» بر پيامبر خدا نازل شد. پس پيامبر خدا [از خانه] بيرون آمد و به مسجد وارد شد. مردم در حال نماز خواندن بودند، برخى در ركوع و برخى ايستاده، كه بينوايى وارد شد. حضرت صلي الله عليه و آله پرسيد: «اى مسكين! آيا كسى به تو چيزى بخشيد؟». گفت: نه، جز همين ركوعكننده (يعنى على) كه انگشترش را به من بخشيد. 2
596.امام على عليه السلام : در مسجد، نماز مىخواندم كه مسكينى در آمد و چيزى خواست. من در ركوع بودم. پس انگشترم را از انگشتم به او دادم و خداوند ـ تبارك و تعالى ـ درباره من، چنين نازل كرد: «تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [نيز [مؤمنانى كه نماز مىخوانند و در حال ركوع، صدقه مىدهند». 3 597.تفسير الطبرى ـ به نقل از مجاهد، درباره گفته خداى متعال: «تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [نيز [مؤمنانى كه نماز مىخوانند و در حال ركوع، صدقه
1 - الاحتجاج: 1/142/32، اليقين:
348/127 ، روضة الواعظين: 104. 2 - تاريخ دمشق: 42/357/8950 و 45/303/9885، البداية
والنهاية: 7/358. 3 - الخصال: 580/1.