دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ

جمعى بدان سان و با تأكيد بر مطرح شدن سخن در همان جا و با همان حال و هوا، چه گفته و از آن، چه چيزى اراده كرده است. دوستى على عليه السلام را؟ پيامبر صلي الله عليه و آله كه در هنگامه عظيم اين حج، بارها سخن گفته و از جمله بر «مودّت» اهل‏بيتش تأكيد كرده بود، از نگه داشتن اين همه انسان در آن جوّ آتشين و شنوانيدن اين پيام به آنان و تأكيد بر رساندن آن به ديگران، چنين قصد داشت كه: «على را دوست بداريد»؟ مگر دوست داشتن على عليه السلام ، نيازمند توصيه است؟! او سرآمد مؤمنان و برجسته‏ترين چهره اين مكتب است و مؤمنان، همه مأمور به دوست داشتن يكديگر و نهايتا مأمور به دوست داشتن على عليه السلام هستند. آيا گفتن اين موضوع، نياز به اين همه تمهيد داشت؟! در بخش چهاردهم اين دانش‏نامه، احاديث «مهرورزى به على عليه السلام » خواهد آمد؛ اما تأكيد داريم كه آنها نيز آهنگى بس فراتر و مقصودى بس عظيم‏تر از دوستى صورى و عادى دارند.

با اين كه بارها بر دوستى على عليه السلام تأكيد و تصريح شده بود، چه نيازى به اين همه رنج بردن و سختى ديدن مردمان بود كه بمانند و حرارت بچشند تا بشنوند كه: «على را دوست بداريد»؟

اين همه، نشانگر آن است كه پيامبر خدا از آن كلام، پيامى فراتر، سخنى نقش‏آفرين‏تر و مقصودى فرازمندتر داشت و به همين دليل نيز آن صحنه به‏يادماندنى را، به امر الهى سامان داد و يك بار ديگر، ولى گوياتر، فراموش‏ناشدنى‏تر و بر جان‏ها جايگيرتر، پيامش را فرياد كرد. آيا هيچ خِردى از آن همه تمهيد و تأكيد، جز اين مى‏فهمد و هيچ خِردى، آن توجيه ناموجّه را برمى‏تابد؟!