عثمان بن عفّان از شورايى كه عمر بن خطّاب تعيين مىكند، سر بر مىآورَد و بر اريكه حكومت تكيه مىزند. او از همان آغاز، خلافت خود را بر خلاف سيره پيامبر صلي الله عليه و آله استوار مىكند. 1 رفتار او، چه در تعامل با مردم و اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله و چه در برخورد با احكام الهى، به گونهاى است كه مردمان، زبان به اعتراض مىگشايند و او را به رويارويى با سنّت نبوى و شكستن حريم دينْ متّهم مىكنند؛ ولى او كه سخت تحت تأثير اطرافيان زشتانديش و كجرفتارش است، هرگز خطر را جدّى نمىگيرد و به اعتراضها و انتقادها وقعى نمىنهد. 2 عثمان به سال 33 هجرى، گروهى از صالحان و بزرگان كوفه را كه برخى از اصحاب پيامبر خدا نيز در ميان آناناند، تبعيد مىكند. 3 مدّتى پس از اين جريان، به سال 34 هجرى، كوفيانْ شورش مىكنند و خواستار عزل سعيد بن عاص (والى كوفه) مىشوند.
عثمان، بِدان اعتراض توجّه نمىكند؛ امّا كوفيان با پافشارى برخواسته خويش،
1 - ر.ك: ص 188 (عفو قاتل
هرمزان و دختر ابو لؤلؤ). 2 - ر. ك: ص220 (تبعيد
گروهى از صالحان امّت). 3 - ر. ك:
ص220 (تبعيد گروهى از صالحان امّت).